De grafische roman voedende geesten: een grafisch memoires van Tessa Hulls , gepubliceerd door MCD in 2024, heeft de prestigieuze Pulitzer Prize gekregen, aangekondigd op 5 mei. Deze onderscheiding markeert een belangrijke prestatie, omdat het pas de tweede keer is dat een grafische roman deze eer heeft ontvangen, na de kunst van het kunstspiegel in 1992, die een speciale prijs won. Opmerkelijk is dat het voeden van geesten de overwinning beveiligde in de reguliere categorie memoires of autobiografie, die wereldwijd concurreert tegen het beste Engelse proza, en het is de grafische roman van Hulls.
Beschouwd als een van de meest prestigieuze prijzen in de VS voor journalistiek, literatuur en muziek, de tweede alleen voor de Nobelprijs internationaal, is de erkenning van de Pulitzer Prize van het voeden van geesten een monumentale prestatie in de wereld van strips. Ondanks het belang ervan heeft het nieuws van deze overwinning echter verrassend weinig berichtgeving gekregen. Sinds de aankondiging twee weken geleden hebben slechts enkele mainstream- en handelspublicaties, zoals Seattle Times en Publishers Weekly , samen met één Major Comic Book News Outlet, Comics Beat , gemeld over de prijs.
Het Pulitzer Prize Board prees voedende geesten als "een beïnvloedend werk van literaire kunst en ontdekking waarvan de illustraties drie generaties Chinese vrouwen tot leven brengen - de auteur, haar moeder en grootmoeder, en de ervaring van trauma uitgewerkt met familiegeschiedenis." De grafische roman, die bijna een decennium haalden om te creëren, onderzoekt de impact van de Chinese geschiedenis over drie generaties. De grootmoeder van Hulls, Sun Yi, was een journalist in Shanghai gevangen in de omwenteling na de communistische overwinning van 1949. Nadat ze naar Hong Kong was gevlucht, schreef ze een bestseller memoires over haar beproeving en overleving, maar toch bezweek ze later aan een mentale uitsplitsing waar ze nooit herstelde.
Het verhaal van Hulls duikt in haar eigen ervaringen die opgroeien met Sun Yi, getuige van de worstelingen van haar moeder en grootmoeder onder de last van niet -geadresseerd trauma en psychische aandoeningen. Haar reis bracht haar ertoe om het huis te verlaten voor afgelegen delen van de wereld, alleen om terug te keren en haar eigen angsten en trauma's te confronteren, een proces dat ze beschrijft als een "generatiespook" dat alleen kan worden genezen door familiale liefde. In een interview vorige maand legde Hulls uit: "Ik had niet het gevoel dat ik een keuze had. Mijn familie -geesten vertelden me letterlijk dat ik dit moest doen. Mijn boek heet Feeding Ghosts, omdat dat het begin was van dit negenjarige proces om echt in iets te stappen dat mijn familieplicht was."
Ondanks het succes van haar debuut heeft Hulls aangegeven dat het voeden van geesten misschien haar laatste grafische roman is. In een ander interview deelde ze: "Ik heb geleerd dat een grafisch romanschrijver echt ook voor mij isoleert. Mijn creatieve praktijk is afhankelijk van het in de wereld zijn en reageren op wat ik daar vind." Op haar website drukt Hulls haar intentie uit om over te stappen naar een ingebedde stripjournalist, samen met veldwetenschappers, inheemse groepen en non -profitorganisaties in afgelegen omgevingen.
Wat de toekomst ook in petto heeft voor deze baanbrekende kunstenaar, het voeden van geesten verdient erkenning en viering voorbij het rijk van strips en binnen de bredere literaire gemeenschap.
