Yakın zamanda yapılan bir Doom Demosu: Karanlık Çağlar sırasında, kendimi beklenmedik bir şekilde Halo 3'ü hatırlattım. Deneyim boyunca ortada, bir Cyborg ejderhasına monte edildim ve şeytani bir savaş mavnasında makineli tüfek ateşi barajını açığa çıkardım. Geminin savunma kulelerini çıkardıktan sonra, canavarımı geminin üzerine indirdim ve alt güvertelerinden ücretlendirdim, mürettebatı korkunç bir karmaşaya dönüştürdüm. Kısa bir süre sonra gövdeden patladım, cehennem makinelerine karşı haçlı seferime devam etmek için ejderhama geri döndüm.
Bungie'nin ikonik Xbox 360 atıcısı hayranları, Usta Şef'in Sözleşme'nin Scarab tanklarına yönelik saldırısına benzerlikleri tanıyacaklar. Helikopter benzeri eşekarısı, holografik kanatlı bir ejderha ve gizli bir uçan tekneyle dev lazer ateşleme mekanizması ile değiştirilirken, deneyimin özü kalır: yıkıcı bir yatılı eyleme geçiş yapan bir hava saldırısı. Şaşırtıcı bir şekilde, bu demodaki tek halo benzeri an değildi. Karanlık Çağ'ın savaş çekirdeği açıkça kıyamet olsa da, kampanyanın tasarımı 2000'lerin sonlarında atıcıları ayrıntılı cutscenes ve oyun yeniliklerine vurgu ile yansıtıyor.
İki buçuk saat boyunca dört seviye kıyamet oynadım: Karanlık Çağlar. Birinci seviye, kampanyanın açacağı, sıkı tempolu, titizlikle tasarlanmış Doom seviyelerini (2016) ve devam filmini yansıttı. Ancak sonraki seviyeler beni muazzam bir mekanik pilotluk yapmak, ejderhayı uçurmaya ve sırlar ve güçlü miniboslarla dolu geniş bir savaş alanını keşfetmeye tanıttı. Doom'un geleneksel mekanik saflığa odaklanmasından bu ayrılma, Halo, Call of Duty ve hatta yazılı setleri ve roman mekaniği ile bilinen Nightfire gibi eski James Bond başlıklarına daha fazla benziyor.
Bu yön Doom için ilgi çekicidir, özellikle de dizinin benzer bir yolu reddettiği göz önüne alındığında. İptal edilen Doom 4, modern bir askeri estetiğe ve karakterlere, sinematik hikaye anlatımlarına ve senaryo etkinliklerine odaklanarak Call of Duty'e benzeyecek. Kimlik yazılımı nihayetinde bu fikirleri daha odaklı Doom (2016) için hurdaya çıkardı. Yine de, burada yine karanlık çağlarda, 2025'te piyasaya sürülecek.
Kampanyanın hızlı temposu, Call of Duty'nin en yenilikçi anlarını anımsatan yeni oyun fikirleri ile noktalandı. Demomu, Argent D'Nur, zengin Maykrs ve Gece Sentinels - Doom Slayer'ın Şövalye Yoldaşları alanını yeniden tanıtan uzun, ayrıntılı bir kesimle başladı. Slayer, korkunç bir efsane, nükleer düzeydeki bir tehdit olarak tasvir ediliyor. Bu lore doom meraklılarına aşina olsa da, derin sinematik yaklaşım yeni ve Halo'yu anımsatıyor. Bu, Halo'daki UNSC Deniz Piyadelerine benzer şekilde NPC Night Sentinels ile dağılmış seviyelere devam ediyor. Sizinle birlikte savaşmasalar da, onların varlığı, Usta Şef gibi daha büyük bir gücün parçası olduğunuzu gösteriyor.
Giriş cutscene önemli karakter çalışmasına sahiptir ve kıyametin ihtiyacı olup olmadığı görülüyor. Çevre tasarımı ve kodeks girişleri yoluyla aktarılan önceki oyunların ince hikaye anlatımını tercih ediyorum, sinema Ebedi'de olduğu gibi büyük açıklamalar için ayrılmıştır. Bununla birlikte, karanlık çağlardaki kesikler kısa, oyunun yoğun akışını kesintiye uğratmadan görevler kuruyor.
Diğer kesintiler yeni oyun segmentleri şeklinde geliyor. Av tüfeği kesimiyle başlayan ve Slayer'ın yeni kalkanını kullanarak cehennem şövalyelerini parlatarak sona eren açılış görevinden sonra, kendimi Pasifik Rim benzeri bir Atlan Mech, güreş Şeytan Kaiju'nun kokpitinde buldum. Sonra, sibernetik ejderhada yükseliyordum, savaş mavnalarını ve silah yerleştirmelerini indiriyordum. Bu sıkı senaryo seviyeleri, kampanyanın hızını değiştirerek Call of Duty'nin Modern Warfare'in AC-130 Gunship Mission veya Infinite Warfare'in dogfighting gibi en unutulmaz dizilerini anımsatan oyun fikirleri sunuyor. Atlan Mech yavaş ve ağırdır, Cehennem ordularını Warhammer minyatürlerine benzetirken, ejderha hızlı ve çeviktir, klasik kıyametten farklı bir deneyim sunar.
En iyi FPS kampanyalarının çoğu böyle bir çeşitlilikte gelişiyor. Half-Life 2 ve Titanfall 2 standardı belirler ve Halo'nun araç ve ayak içi dizileri karışımı zengin doku ekler. Ancak, bunun kıyamet için işe yarayıp yaramayacağından emin değilim. Ebedi gibi karanlık çağlar, çekimler, kalkan fırlatmaları, caddeler ve acımasız yakın dövüş kombinasyonlarını örterken sürekli dikkat gerektiren karmaşık bir atıcıdır. Buna karşılık, mekanik ve ejderha dizileri neredeyse QTES gibi daha az ilgi çekici hissediyor.
Call of Duty'de, bir tanka veya silah gemisine geçmek, mekanik karmaşıklık ayak içi görevlerden çok uzak olmadığı için çalışır. Bununla birlikte, karanlık çağlarda, oyun stilleri arasında net bir bölünme var, bu da geçişi sarsıyor. Doom'un çekirdek savaşı yıldız olmaya devam ederken, mekanik ve ejderha dizileri yoğun zemin savaşından bir adım gibi hissediyor.
Son oyun saatim, ID'nin olağanüstü silah oyununa odaklanan ancak tipik klostrofobik seviye tasarımını geniş bir açık savaş alanına genişleten bir seviye olan "Siege" i tanıttı. Amaç, Call of Duty'nin çok amaçlı görevlerini anımsatan beş Gore portalını yok etmek, ancak Halo'nun iç ve dış ortamlar arasındaki kontrastı da çağrıştırıyor. Daha büyük alanlar, silah aralıklarını yeniden düşünmek, geniş mesafeleri kapsamak için şarj saldırıları kullanarak ve topçu saptırmak için kalkanı kullanmayı gerektirir.
Doom'un oyun sahasını genişletmek, geri izleme ve boş yollar hızını bozan odaklanmamış anlara yol açabilir. Ejderhanın Halo'nun Banshee gibi daha çok kullanıldığını görmek isterdim, hava saldırılarına izin veriyor ve tempoyu korumak ve ejderhayı daha sorunsuz bir şekilde entegre etmek için miniboss savaşlarına daldırmaya izin veriyordum.
Tam kampanyanın genel şekline rağmen, bir zamanlar seri için uygun olmadığı düşünülen fikirlerin dirilişini görmek büyüleyici. İptal edilen Doom 4, Atlan ve Dragon bölümlerinde gördüklerimize benzer şekilde senaryo setleri ve araç sahneleri içeriyordu. ID Software'den Marty Stratton, Doom 4'ün daha sinematik unsurlar ve karakterlerle Call of Duty'e daha yakın olduğunu doğruladı. Bu fikirler hurdaya çıkarıldı, ancak Karanlık Çağlarda geri döndüler, yatılı aksiyon setleri, yemyeşil sinemalar, daha geniş bir karakter dökümü ve önemli lore ortaya çıktı.
Soru devam ediyor: Bu fikirler her zaman kıyamet için kötü bir uyum muydu, yoksa Call of Duty'a çok fazla benzediklerinde uygun muydu? Bir zamanlar "Doom Çağrısı" nı koruyan hayranların şüpheciliğini paylaşırken, ID yazılımının bu yaklaşımı potansiyel olarak modern Doom çerçevesinde çalıştırdığını görmekten heyecan duyuyorum.
Karanlık Çağların çekirdeği yoğun, ayaklı savaşı olmaya devam ediyor. Demodaki hiçbir şey bunun merkez parçası olmayacağını göstermiyor ve oynadığım her şey bunun Doom'un çekirdeğinin başka bir fantastik yeniden icatını doğruladı. Bunun tek başına bir kampanyanın tamamını destekleyebileceğine inanırken, kimlik yazılımının başka planları var. Bazı yeni fikirler mekanik olarak zayıf hissediyor ve onu geliştirmek yerine deneyimden uzaklaştırabilecekleri endişelerini artırıyor. Ancak, hala görülecek çok şey var ve bu demo görevlerini bağlamsallaştıracak. 15 Mayıs'ı hevesle bekliyorum, sadece ID'nin eşsiz silah oyununa geri dönmek için değil, merakımı tatmin etmek için: Doom: Dark, iyi hazırlanmış 2000'lerin sonlarında FPS kampanyası mı yoksa ayrık bir kampanyası mı?
